De laatste loodjes

Oostende, zondag 14 april

Na tien dagen zijn we eindelijk vanuit de Azoren in Oostende aangekomen. Dat is bijna net zo lang als de oversteek van de oceaan. Toch hebben we onderweg steeds een redelijke tot zeer hoge snelheid gehaald. Het absolute record hebben we voor de Franse kust ter hoogte van Cherbourg gevestigd: 17,5 knopen (speed over ground!). Daar bleek waarom de Swan de Wylde Swan heet, als een torpedo doorkliefden we het water.
Verder blijft me van deze leg bij dat ik vrijwel geen nacht goed heb geslapen omdat het schip alsmaar heftig schommelde. Echte stormen hebben we niet meer gehad, maar midden op de oceaan staan altijd wel aardige golven die, zodra het een beetje waait, meteen al minder aardig worden.
Ook is het een periode geweest waarin ik veel keukenwerkzaamheden heb verricht. Omdat al het andere vlees bijna op is, ben ik inmiddels expert geworden in het bereiden van stoofvlees.
Afgelopen vrijdag was de laatste schooldag van dit project. De meeste leerlingen hebben vrijwel al hun schoolwerk af gekregen, sommigen dankzij de bekende eindsprint.
Vanaf nu gaan alle leerlingen alleen meelopen in de wachten, dat betekent dat ze het schip zeilend moeten houden.

Op de Azoren zijn we tien dagen in Horta (op het eiland Faial) blijven liggen, wachtend totdat er een storm voorbij was. Het plaatsje zelf was wel aardig en dankzij de redelijke prijzen (in vergelijking met Bermuda) konden we ons regelmatig ´s avonds vermaken in het befaamde Peters Sport café. Daar schijnt elke wereldzeiler geweest te moeten zijn.
Het misschien belangrijkste onderdeel van deze reis vond ook op Faial plaats: de solo.
Eerst zijn we met z´n allen gepakt en gezakt vanaf het schip naar een bos halverwege de vulkaan gelopen. Een wandeltocht van vier uur. Daar aangekomen werden de leerlingen verspreid over het gebied zodat ze elkaar niet meer konden zien. Ze moesten met een plastic zeil, wat touwen en een matje of hangmat ter plekke een slaapplek maken. Dat was rond zes uur en ze werden door ons de volgende ochtend om tien uur weer opgehaald. In de tussentijd werden ze geacht te reflecteren over de reis en hun persoonlijke ontwikkeling gedurende deze reis. Natuurlijk hadden ze zichzelf vooraf goed voorzien van snoep, chips, koekjes, ontbijtspullen en cola of sap. Verder was alles wat kon afleiden verboden. Dus geen iPod, telefoon of boek mocht mee.
Wij docenten hadden als taak om gedurende de nacht afwisselend wacht te lopen en te checken of bij elke leerling alles nog in orde was. Dat viel niet mee, want het was aarde donker en bovendien nog mistig. Probeer dan maar eens een hangmatje te vinden midden in een bos met ook nog veel struiken. Soms gaven we het na ruim een kwartier zoeken maar op. Het was wel erg leuk om de volgende ochtend bij alle leerlingen (die nu wel te vinden waren) langs te gaan en een foto te nemen terwijl ze trots voor hun kampementje zaten.
Wij docenten sliepen ook op matjes of in hangmatten, maar dan in een gebouwtje dat overdag gebruikt werd als openbare barbecue plek. Dankzij het wachtlopen hebben we maar kort kunnen slapen, maar we hebben geen kou geleden omdat we een barbecue brandend hielden met het aanwezige brandhout. Alles bij elkaar was het wel erg grappig. De leerlingen waren na afloop zeer enthousiast over de solo. Wat hen betreft had het nog wat langer mogen duren.

Nu het einde van onze reis in zicht is, begint het bij iedereen wel te kriebelen. Er gaan lijstjes rond met lekker eten dat iedereen in Nederland gaat kopen en de docenten voeren gesprekken met hun mentor leerlingen om ze voor te bereiden op hun thuiskomst. Wij noemen dat aan boord zelfs re-integratie.
Nog altijd is de stemming onderling goed. De eerste grote ruzie moet nog steeds komen,
iedereen gaat gemoedelijk met elkaar om. Dat geldt zowel voor de bemanning als voor de leerlingen en docenten.
Maar iedereen kijkt toch steeds meer reikhalzend uit naar onze aankomst in IJmuiden en het weerzien met familie en vrienden op de 21e. Dat geldt natuurlijk ook voor mij. Ik ben benieuwd wie ik allemaal te zien krijg als we die zondagochtend om 9.00 uur uit de sluis komen varen.