Terug in Europa!
Blijf op de hoogte en volg Rolf
25 Maart 2013 | Portugal, Faial
Zo, met wat hindernissen hebben we de grote oversteek voor de tweede keer volbracht. Alleen nu wat noordelijker en natuurlijk de andere kant op, want we willen toch ooit thuiskomen! Steeds meer gaan de gesprekken over wat we allemaal thuis gaan doen, wat we van thuis allemaal missen en vooral wat we thuis allemaal gaan eten.
We liggen sinds gisteren in de haven van Horta (de hoofdstad van de Azoren) op het eiland Faial. De Azoren horen bij Portugal, dus zijn we weer in Europa aangeland.
Tot nu toe is het weer hier grijs en grauw met regelmatig een bui. De temperatuur is aangenaam, een trui of jas is niet nodig. Het eiland is erg mooi, veel groene heuvels met aan de kust Horta dat er uitnodigend uit ziet.
Hier blijven we een week, waarbij de leerlingen o.a. een ´solo´ gaan doen. Dat houdt in dat elke leerling, slechts voorzien van een zeiltje, matras, slaapzak en wat eten en drinken 24 uur alleen in een natuurgebied moet bivakkeren. Mobieltjes en iPods mogen beslist niet mee. De bedoeling is om leerlingen te laten overdenken wat er allemaal is veranderd en wat ze allemaal meenemen van deze onderneming.
Na de week op de Azoren, gaat het echt huiswaarts, waarbij we in ieder geval onderweg nog een andere haven (door ons haven X genoemd) zullen aandoen. Waar dat is, weten we nog niet, dat hangt af van de weersomstandigheden.
Als ik aan thuis denk, begint het bij mij langzamerhand net zo te kriebelen als bij de leerlingen. Je gaat je vrouw, kinderen, andere familie en vrienden toch wel missen na zo´n lange tijd. Toch blijft het een geweldig avontuur waarvan ik nog steeds met volle teugen geniet.
P.S.
Om een indruk te geven hoe de overtocht bij ons is verlopen, heb ik hieronder een paar stukjes uit mijn dagboek gekopieerd.
Zondag 10 maart
Vandaag gaan we vertrekken. Op verzoek van de kapitein wordt er in de keuken ´s ochtends al soep gemaakt en heel veel brood te bakken. Blijkbaar verwacht Ingo zwaar weer.
Uiteindelijk vertrekken we pas om 3 uur, even later gevolgd door de Regina Maris.
In het begin valt het nog wel mee, maar zodra we het laatste rif gepasseerd zijn wordt het heftig. Binnen een mum van tijd is vrijwel iedereen zeeziek. Ook onze nieuwste collega Eade hoort tot de slachtoffers. Ik houd me behoorlijk staande, maar plotseling word ik om een uur of zeven misselijk als ik de hut in kom waar de walm me tegemoet komt samen met braakgeluiden die Eade vanuit het toilet produceert. Ik ren de trap op naar buiten, maar helaas de zware deur is gesloten dus ben ik te laat en moet ik bovenaan de trap overgeven. Daarna maak ik alles maar schoon. Verder voel ik me weer prima. Toch ga ik vroeg naar bed, want daar blijk ik de minste last van al die hoge golven te hebben. Zo hevig hebben we het tot nu toe niet mee gemaakt.
Maandag 11 maart
´s Nachts om 1 uur worden we gewekt door een leerling omdat we moeten gijpen. Zij vertelt ons dat we terug gaan naar Bermuda.
Als ik in de keuken kom, zie ik een enorme bende. De chocolademelk die Roos gisteren heeft gemaakt, is niet stevig genoeg vastgezet in de grote koelruimte en omgevallen. Dus ligt de vloer vol met chocolademelk en in de koelruimte zit ook alles onder de chocolademelk.
Opruimen is te lastig omdat het schip enorm aan het steigeren en slingeren is. Ik hoor tijdens het ontbijt dat we terug varen omdat een van de twee cilinders van het hydraulische systeem waarmee het roer bediend wordt, stuk is. De andere haperde sowieso al, daar kun je de oceaan niet mee oversteken.
Woensdag 13 maart
Vroeg op, want we ontbijten om zeven uur. Het roer is gerepareerd en dus kunnen we voor de tweede keer vertrekken.
Buitengaats staat een lichte deining en een redelijke wind. Dat is helemaal niets vergeleken met onze eerste poging. Het keukenteam van vandaag is nog zelfstandiger dan dat van gisteren. Daar hoef ik me vandaag niet mee te bemoeien.
Zondag 17 maart
Het is zondag en dus een vrije dag voor de leerlingen die geen wacht hebben en voor de docenten. Zoals vaak valt dat echter tegen. De leerlingen hebben ´Happy Hour´ en doen dat nog steeds zo chaotisch dat dit van half elf tot half vijf duurt. Terwijl het in hooguit twee uur gebeurd kan zijn.
Voor mij is het ook een drukke dag. Eerst help ik de keukenploeg om half tien een beetje bij het ontbijt. Daarna help ik Thierry met scheikunde omdat hij vanmiddag een toets moet maken.
Om elf uur help ik de in de keuken met het bereiden van de lunch. Het is vandaag St. Patricks Day in Ierland en Christopher (onze Ierse leerling) heeft Maarten en mij gevraagd om te helpen, want hij wil een speciale lunch maken. Spiegelei met brood, gebakken bacon, worstje, gebakken aardappel blokjes en witte bonen in tomatensaus. Ik sta dus eerst vanaf elf uur aardappel blokjes te bakken en daarna tot half één ruim 40 eieren. Na de lunch is het even rustig en kan ik een tijdje op bed lezen. Maar om half vier moet ik surveilleren bij de toets scheikunde die Thierry maakt. Als hij klaar is, kan ik meteen door naar de keuken om te assisteren bij het bereiden van de kippenpootjes. Ook help ik met de bloemkool (met veel bloemkool saus) en met de sperziebonen. Dit wordt onderbroken door drie veiligheidsoefeningen die tegelijkertijd plaats vinden: collision, fire alarm en abandon ship. Als extraatje zijn er twee (nep)gewonden. Wij lopen allemaal rond met zwemvesten aan en onze survival suit (nog ingepakt) in de hand.
Daarna (ongeveer half zes) weer naar de keuken om de laatste hand te leggen aan het eten. Toch duurt het tot half acht voordat er gegeten kan worden. Na het eten wacht ik tot half negen, omdat Thierry nu een toets geschiedenis wil maken. Ik zit met hem tot half tien in de officers mess en dan ben ik deze ´vrije´ zondag eindelijk klaar. Maar het went, want zo gaat het wel vaker op de zondag. Natuurlijk ga ik vervolgens direct naar mijn kooi om nog wat te lezen en daarna te gaan slapen.
Dinsdag 19 maart
Om vier uur word ik wakker en vanaf dat moment lukt het niet meer om goed te slapen. Dat komt omdat je je dan teveel bewust bent van het geschommel van het schip en je je onbewust voortdurend schrap zet. Bovendien gaat de scheepshuid behoorlijk trillen als we negen knopen of meer varen. Dat hoor je en dat voel je.
Bij het ontbijt blijkt dat we hetzelfde mooie weer van gisteren hebben. Alleen de wind is toegenomen. De laatste vier uur varen we gemiddeld 9,8 knopen!
´s Middags worden alle luiken voor de vensters gesloten. Dus is er in de pantry alleen nog maar kunstlicht. Ook wordt de course (een grote lap die aan een ra hangt) met dertig man opgehesen. Dat dit geen overbodige maatregelen zijn, blijkt als ik om vijf uur bij Ydwer en Bram in de officers mess zit te surveilleren en plotseling het alarm afgaat. Als we binnendoor door de main hold , is heerst er grote wanorde. Alleen de noodverlichting brandt nog en er liggen veel plassen water. Het blijkt dat er een grote golf over het schip is geslagen waardoor er water via het ventilatie systeem naar binnen is gelopen met o.a. kortsluiting tot gevolg. Als de rust is weergekeerd, blijkt dat de keukenploeg onverstoorbaar heeft doorgewerkt, waardoor zij toch een prima maaltijd op tafel kunnen zetten.
Na het eten ga ik weer met Ydwer en Bram in de officers mess zitten, want ze moeten hun toetsen natuurlijk wel afmaken.
Woensdag 20 maart
Ik word voortdurend wakker want het gaat er nu echt wild aan toe. De laatste drie a vier uur kan ik alleen nog wat dommelen.
Als ik om half acht in de pantry verschijn (waar dus geen daglicht naar binnen komt), hoor ik dat Jelle een teen gebroken heeft omdat hij (ondanks herhaalde waarschuwingen) op zijn blote voeten in de keuken is uitgegleden.
We besluiten dat het vandaag geen lesdag kan worden omdat het schip te heftig slingert. Dus ga ik na het ontbijt in mijn zeilpak en met een klimtuigje naar buiten. De zee ziet er zeer spectaculair uit. Grote golven met af en toe witte pluimen rollen onder het schip door. De meeste golven zijn zes tot 8 meter hoog, af en toe zit er een uitschieter van wel 10 meter bij. Het blijkt windkracht 10 te zijn! Ik hoor van de stuurman dat het vannacht nog harder heeft gewaaid en dat we zelfs even meer dan 15 knopen hebben gehaald.
Het schip maakt enorm heftige bewegingen. Eerst zie je van achteren een huizenhoge golf aankomen die vervolgens de achterkant omhoog tilt, daarna valt de achterkant soms 10 meter naar beneden omdat de voorkant dan huizenhoog de lucht in gaat. Bovendien rollen we ook nog heen en weer. Vaak onder hoeken tot 45 graden, een enkele keer gaan we nog schuiner. Hier kunnen Sixflags en de Efteling nog heel wat van leren!
Ik blijf ruim twee uur aan dek en haal tussendoor wat eten en thee voor de bemanning die nog niets heeft gegeten. Dat heen en weer lopen is onder deze omstandigheden een behoorlijk lastige onderneming. Je wordt alle kanten op gesmeten en moet je dus voortdurend goed vasthouden. Aan dek moet je jezelf zekeren met een klimtuig. Dat is geen overbodige luxe, want ik zie b.v. Fien (onze matroos) onderuit gaan, waarbij ze gelukkig dankzij het klimtuig niet tegen de reling (of misschien zelfs erover) knalt.
Zondag 24 maart
Als ik ´s morgens aan dek kom, zie ik dat we de Azoren al behoorlijk dicht zijn genaderd. Voor ons zien we de toppen van de vulkanen die de verschillende eilanden hebben doen ontstaan. We kunnen kalm richting Horta varen, want de wind is sinds gisteren flink afgenomen en de deining is eindelijk zo goed als verdwenen.
Om tien uur liggen we keurig aangemeerd en hebben we ook deze leg weer volbracht
We liggen sinds gisteren in de haven van Horta (de hoofdstad van de Azoren) op het eiland Faial. De Azoren horen bij Portugal, dus zijn we weer in Europa aangeland.
Tot nu toe is het weer hier grijs en grauw met regelmatig een bui. De temperatuur is aangenaam, een trui of jas is niet nodig. Het eiland is erg mooi, veel groene heuvels met aan de kust Horta dat er uitnodigend uit ziet.
Hier blijven we een week, waarbij de leerlingen o.a. een ´solo´ gaan doen. Dat houdt in dat elke leerling, slechts voorzien van een zeiltje, matras, slaapzak en wat eten en drinken 24 uur alleen in een natuurgebied moet bivakkeren. Mobieltjes en iPods mogen beslist niet mee. De bedoeling is om leerlingen te laten overdenken wat er allemaal is veranderd en wat ze allemaal meenemen van deze onderneming.
Na de week op de Azoren, gaat het echt huiswaarts, waarbij we in ieder geval onderweg nog een andere haven (door ons haven X genoemd) zullen aandoen. Waar dat is, weten we nog niet, dat hangt af van de weersomstandigheden.
Als ik aan thuis denk, begint het bij mij langzamerhand net zo te kriebelen als bij de leerlingen. Je gaat je vrouw, kinderen, andere familie en vrienden toch wel missen na zo´n lange tijd. Toch blijft het een geweldig avontuur waarvan ik nog steeds met volle teugen geniet.
P.S.
Om een indruk te geven hoe de overtocht bij ons is verlopen, heb ik hieronder een paar stukjes uit mijn dagboek gekopieerd.
Zondag 10 maart
Vandaag gaan we vertrekken. Op verzoek van de kapitein wordt er in de keuken ´s ochtends al soep gemaakt en heel veel brood te bakken. Blijkbaar verwacht Ingo zwaar weer.
Uiteindelijk vertrekken we pas om 3 uur, even later gevolgd door de Regina Maris.
In het begin valt het nog wel mee, maar zodra we het laatste rif gepasseerd zijn wordt het heftig. Binnen een mum van tijd is vrijwel iedereen zeeziek. Ook onze nieuwste collega Eade hoort tot de slachtoffers. Ik houd me behoorlijk staande, maar plotseling word ik om een uur of zeven misselijk als ik de hut in kom waar de walm me tegemoet komt samen met braakgeluiden die Eade vanuit het toilet produceert. Ik ren de trap op naar buiten, maar helaas de zware deur is gesloten dus ben ik te laat en moet ik bovenaan de trap overgeven. Daarna maak ik alles maar schoon. Verder voel ik me weer prima. Toch ga ik vroeg naar bed, want daar blijk ik de minste last van al die hoge golven te hebben. Zo hevig hebben we het tot nu toe niet mee gemaakt.
Maandag 11 maart
´s Nachts om 1 uur worden we gewekt door een leerling omdat we moeten gijpen. Zij vertelt ons dat we terug gaan naar Bermuda.
Als ik in de keuken kom, zie ik een enorme bende. De chocolademelk die Roos gisteren heeft gemaakt, is niet stevig genoeg vastgezet in de grote koelruimte en omgevallen. Dus ligt de vloer vol met chocolademelk en in de koelruimte zit ook alles onder de chocolademelk.
Opruimen is te lastig omdat het schip enorm aan het steigeren en slingeren is. Ik hoor tijdens het ontbijt dat we terug varen omdat een van de twee cilinders van het hydraulische systeem waarmee het roer bediend wordt, stuk is. De andere haperde sowieso al, daar kun je de oceaan niet mee oversteken.
Woensdag 13 maart
Vroeg op, want we ontbijten om zeven uur. Het roer is gerepareerd en dus kunnen we voor de tweede keer vertrekken.
Buitengaats staat een lichte deining en een redelijke wind. Dat is helemaal niets vergeleken met onze eerste poging. Het keukenteam van vandaag is nog zelfstandiger dan dat van gisteren. Daar hoef ik me vandaag niet mee te bemoeien.
Zondag 17 maart
Het is zondag en dus een vrije dag voor de leerlingen die geen wacht hebben en voor de docenten. Zoals vaak valt dat echter tegen. De leerlingen hebben ´Happy Hour´ en doen dat nog steeds zo chaotisch dat dit van half elf tot half vijf duurt. Terwijl het in hooguit twee uur gebeurd kan zijn.
Voor mij is het ook een drukke dag. Eerst help ik de keukenploeg om half tien een beetje bij het ontbijt. Daarna help ik Thierry met scheikunde omdat hij vanmiddag een toets moet maken.
Om elf uur help ik de in de keuken met het bereiden van de lunch. Het is vandaag St. Patricks Day in Ierland en Christopher (onze Ierse leerling) heeft Maarten en mij gevraagd om te helpen, want hij wil een speciale lunch maken. Spiegelei met brood, gebakken bacon, worstje, gebakken aardappel blokjes en witte bonen in tomatensaus. Ik sta dus eerst vanaf elf uur aardappel blokjes te bakken en daarna tot half één ruim 40 eieren. Na de lunch is het even rustig en kan ik een tijdje op bed lezen. Maar om half vier moet ik surveilleren bij de toets scheikunde die Thierry maakt. Als hij klaar is, kan ik meteen door naar de keuken om te assisteren bij het bereiden van de kippenpootjes. Ook help ik met de bloemkool (met veel bloemkool saus) en met de sperziebonen. Dit wordt onderbroken door drie veiligheidsoefeningen die tegelijkertijd plaats vinden: collision, fire alarm en abandon ship. Als extraatje zijn er twee (nep)gewonden. Wij lopen allemaal rond met zwemvesten aan en onze survival suit (nog ingepakt) in de hand.
Daarna (ongeveer half zes) weer naar de keuken om de laatste hand te leggen aan het eten. Toch duurt het tot half acht voordat er gegeten kan worden. Na het eten wacht ik tot half negen, omdat Thierry nu een toets geschiedenis wil maken. Ik zit met hem tot half tien in de officers mess en dan ben ik deze ´vrije´ zondag eindelijk klaar. Maar het went, want zo gaat het wel vaker op de zondag. Natuurlijk ga ik vervolgens direct naar mijn kooi om nog wat te lezen en daarna te gaan slapen.
Dinsdag 19 maart
Om vier uur word ik wakker en vanaf dat moment lukt het niet meer om goed te slapen. Dat komt omdat je je dan teveel bewust bent van het geschommel van het schip en je je onbewust voortdurend schrap zet. Bovendien gaat de scheepshuid behoorlijk trillen als we negen knopen of meer varen. Dat hoor je en dat voel je.
Bij het ontbijt blijkt dat we hetzelfde mooie weer van gisteren hebben. Alleen de wind is toegenomen. De laatste vier uur varen we gemiddeld 9,8 knopen!
´s Middags worden alle luiken voor de vensters gesloten. Dus is er in de pantry alleen nog maar kunstlicht. Ook wordt de course (een grote lap die aan een ra hangt) met dertig man opgehesen. Dat dit geen overbodige maatregelen zijn, blijkt als ik om vijf uur bij Ydwer en Bram in de officers mess zit te surveilleren en plotseling het alarm afgaat. Als we binnendoor door de main hold , is heerst er grote wanorde. Alleen de noodverlichting brandt nog en er liggen veel plassen water. Het blijkt dat er een grote golf over het schip is geslagen waardoor er water via het ventilatie systeem naar binnen is gelopen met o.a. kortsluiting tot gevolg. Als de rust is weergekeerd, blijkt dat de keukenploeg onverstoorbaar heeft doorgewerkt, waardoor zij toch een prima maaltijd op tafel kunnen zetten.
Na het eten ga ik weer met Ydwer en Bram in de officers mess zitten, want ze moeten hun toetsen natuurlijk wel afmaken.
Woensdag 20 maart
Ik word voortdurend wakker want het gaat er nu echt wild aan toe. De laatste drie a vier uur kan ik alleen nog wat dommelen.
Als ik om half acht in de pantry verschijn (waar dus geen daglicht naar binnen komt), hoor ik dat Jelle een teen gebroken heeft omdat hij (ondanks herhaalde waarschuwingen) op zijn blote voeten in de keuken is uitgegleden.
We besluiten dat het vandaag geen lesdag kan worden omdat het schip te heftig slingert. Dus ga ik na het ontbijt in mijn zeilpak en met een klimtuigje naar buiten. De zee ziet er zeer spectaculair uit. Grote golven met af en toe witte pluimen rollen onder het schip door. De meeste golven zijn zes tot 8 meter hoog, af en toe zit er een uitschieter van wel 10 meter bij. Het blijkt windkracht 10 te zijn! Ik hoor van de stuurman dat het vannacht nog harder heeft gewaaid en dat we zelfs even meer dan 15 knopen hebben gehaald.
Het schip maakt enorm heftige bewegingen. Eerst zie je van achteren een huizenhoge golf aankomen die vervolgens de achterkant omhoog tilt, daarna valt de achterkant soms 10 meter naar beneden omdat de voorkant dan huizenhoog de lucht in gaat. Bovendien rollen we ook nog heen en weer. Vaak onder hoeken tot 45 graden, een enkele keer gaan we nog schuiner. Hier kunnen Sixflags en de Efteling nog heel wat van leren!
Ik blijf ruim twee uur aan dek en haal tussendoor wat eten en thee voor de bemanning die nog niets heeft gegeten. Dat heen en weer lopen is onder deze omstandigheden een behoorlijk lastige onderneming. Je wordt alle kanten op gesmeten en moet je dus voortdurend goed vasthouden. Aan dek moet je jezelf zekeren met een klimtuig. Dat is geen overbodige luxe, want ik zie b.v. Fien (onze matroos) onderuit gaan, waarbij ze gelukkig dankzij het klimtuig niet tegen de reling (of misschien zelfs erover) knalt.
Zondag 24 maart
Als ik ´s morgens aan dek kom, zie ik dat we de Azoren al behoorlijk dicht zijn genaderd. Voor ons zien we de toppen van de vulkanen die de verschillende eilanden hebben doen ontstaan. We kunnen kalm richting Horta varen, want de wind is sinds gisteren flink afgenomen en de deining is eindelijk zo goed als verdwenen.
Om tien uur liggen we keurig aangemeerd en hebben we ook deze leg weer volbracht
-
25 Maart 2013 - 22:10
Else:
Ha! Ik ben weer de eerste!
Heftig relaas hoor, ik ben blij dat ik niet aan boord was! En wie heeft die foto van het schip in the eye of the wind nou genomen? En had je al zo hoog geklommen om de overzichtsfoto van Horta te kunnen maken, of is die van Afbeeldingen?
Kussen!
Els -
25 Maart 2013 - 22:11
Bert Stals:
Heftig Rolf. Overigens terug in Europa, dat was in de tussentijd bijna kleiner geowrden (Cyprus). Wellicht heb je dat meegekregen.
Windkracht 10 lijkt me een hele toer om dan nog fatsoenlijk te zeilen.
Succes met de laatste kilometers.
Bert Stals -
25 Maart 2013 - 22:25
Rolf:
Ik reageer zelf even op mijn eigen blog om Els haar vragen te beantwoorden.
De ´Eye of the Wind´ is een iets kleiner schip dan de Wylde Swan. Zij hadden door ons probleem met het roer een voorsprong van drie dagen. Een dag voor de aankomst in Horta zijn we ze gepasseerd.
De overzichtsoto van een deel van het eiland Faial heb ik vanmiddag genomen. We hebben een auto gehuurd en zijn ´s middags op zoek geweest naar een plek voor de ´soño´ van de leerlingen. Overigens zijn we nog niet tevreden met wat we gevonden hebben.
Rolf -
25 Maart 2013 - 22:31
Sander:
Welkom terug! Met windkracht 9 het IJsselmeer over in je ouwe tobbe wordt nu een lachertje voor jou :-) Na Zwitserland ben ik vorige week nog even naar Engeland geweest, maar nu voorlopig weer in NL, lekker aan het genieten van de Siberische lente al hier. Alvast weer een behouden vaart richting haven X toegewenst!
-
25 Maart 2013 - 23:09
Ed Heijmans:
Ha Rolf,
Het landleven zal behoorlijk wennen worden voor je. Wat een spectaculair verhaal weer. Ik wens je veel plezier nog gedurende het laatste deel.
Webgroet,
Ed -
26 Maart 2013 - 00:32
Henk&Anita:
Wat een verhaal - wat zul jij blij zijn als je straks met de Dahme Blanche in rustger vaarwater gaat varen,
al ben ik wel bang dat je na deze windervaringen nu ook eerder met wat meer windkracht zelf zal gaan zeilen. Dan is het hopelijk wel warmer dan nu op 25 maart - het weer voelt aan als minus 10 graden.
Kom de laatste weken op zee gezond door.
Henk. -
26 Maart 2013 - 09:20
Kees:
Weer een groot plezier om je verslag te lezen, Rolf.
Een kalme vaart naar X en Nederland!
Kees -
26 Maart 2013 - 09:21
Marijke:
Hoi Rolf,
Wat een toestand is het om de oceaan over te steken. Hoe houd je dat vol. Het is een indrukwekkend verhaal. Ik kan me voorstellen dat jullie het over thuis hebben en wat je gaat doen. Het zal behoorlijk wennen zijn straks die stilte aan land. En wij maar klagen over 2 graden vorst ha ha. Onze oostenwind duurt tot 23 april (Volkskrant) dus we kunnen je straks verwelkomen met de wind mee en een heerlijk voorjaarzonnetje.
Houd je taai, Roel en Marijke. -
26 Maart 2013 - 10:46
Rick:
Ha die Rolf,
Bijna een wonder dat jullie het met alleen een gebroken teen en een hoop verspilde chocolademelk naar de overkant wisten te halen. Prima schuit lijkt me. Had de Dame Blanche niet gered! Denk niet dat die windkracht 10 aan kan.
Gezien je activiteiten aan boord begin ik te denken dat scheikunde geven een bijbaantje is geworden en koken in wiebelige omstandigheden je baan. je woont zowat in die keuken als ik het zo lees. Zo kun je van een paar hobbies in combinatie ook een beroep maken.
Hier in Nederland is het allemaal wat rustiger. Hooguit windkracht 7, zo nu en dan een sneeuwhoos, lichte vorst (gevoelswaarde soms zo'n -10 graden. Met andere woorden: een typische Hollandse lente, die jullie 'helaas' moeten missen.
Nog een klein maandje en je moet weer in het gezapige gareel.
Geniet nog maar even goed van je prachtige avontuur!
Groet
Rick (en uiteraard Margreet) -
26 Maart 2013 - 13:29
Marjan Van Kuyk:
Indrukwekkend, die tocht door de woelige baren. Wat een beeldend verslag; je ziet het voor je! Een echte zeebonk waardig. Tenslotte moet een beetje zeeman ook stormen, ontij en soortgelijk ongerief hebben meegemaakt.
Nog een fijne tijd op de Azoren toegewenst, hopelijk met geschikte plekken voor de solo's van de leerlingen, en een behouden vaart naar haven X.
Groet,
Marjan -
27 Maart 2013 - 00:35
Rikkert:
Sodejul, ik zou God op de blote knietjes bedankten als ik na zo'n reis weer land onder de voeten zou voelen. Prachtverhaal! Een rustiger vaart naar haven X (hebben ze daar ook een project X?) gewenst. Saludos -
29 Maart 2013 - 17:05
Tom:
Pittig! Niet gevist zeker... :)
Misschien bij vertrek toch even een hengeltje uitgooien, want de zee rond de azoren schijnt één van de rijkste visgronden van de Atlantische oceaan te zijn!
Tchau
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
