Dominica, Curaçao en Aruba

We zijn ons verblijf op Dominica begonnen in het noordwesten, in de baai van Portsmouth. Hier is geen haven, daarom lagen we daar voor anker. Dus moesten we, iedere keer als we naar de wal wilden, worden overgezet met één van onze rubber bootjes. De eerste stappen op Dominicaanse grond waren wel bijzonder. Je komt terecht in een weelderig groene omgeving, want Dominica wordt bedekt door een groot tropisch regenwoud. Overal staan armoedig doch pittoreske hutjes en in Portsmouth blijkt niet veel te koop te zijn.
De eerste avond in Portsmouth werd doorgebracht op het balkon van een hotel met Nederlandse eigenaren. Omdat het hotel vrij hoog lag, hadden wij tijdens de barbecue daar een schitterend uitzicht over Portsmouth en de baai.
We hebben prachtige excursies gemaakt over de Indian River (waar we het oerwoud in gepaddeld werden) en de oostkant van het eiland (waar een indianen reservaat is). Overal kon je kokosnoten vinden en in het bos natuurlijk ook sinaasappels en limoenen.
Na een aantal dagen werd verkast naar het zuidwesten, waarbij we onderweg uitbundig naar de Regina Maris zwaaiden met wie wij dus gewoon van plek wisselden. (Waarschijnlijk zullen we elkaar pas weer op Bermuda ontmoeten.)
Zodoende kwamen we nu voor de hoofdstad van Dominica te liggen, Roseau. Ook hier was geen haven waar wij konden aanleggen, dus werd er weer pendelen met ons rubber bootje.
Vanuit Roseau zijn we vertrokken voor het hoogtepunt van ons verblijf hier: de trail naar het Boiling Lake. Dat was weer een behoorlijk heftige onderneming: vroeg opstaan, zodat we om zeven uur in de busjes konden stappen die ons halverwege het eiland reden. Daarna een tocht door het tropisch regenwoud die, zoals zo vaak, in het begin makkelijk te doen leek, maar uiteindelijk ontaarde in een glibber- en klauterpartij over steile modderige hellingen, stromende beekjes en rotsachtige beddingen. Ook zat er nog een flinke beklimming in. Om even over twaalf bereikten we het Boiling Lake. Dat is een meer in de krater van een enigszins actieve vulkaan, waardoor het water inderdaad kookt. Dat kokende water zie je pas als alle damp heel even weggeblazen wordt door de wind.
Na de eenvoudige lunch begon weer de terugtocht. Uiteindelijk waren we om vijf uur weer bij ons startpunt. Hier konden de liefhebbers van Pirates of the Caribbean hun hart ophalen, want ze konden zwemmen in een kloof waar een scene uit die film is opgenomen.
Roseau zelf is wel een aardig voorbeeld van een Caribisch stadje. Veel gekleurde huizen, een donkere bevolking en leuke lokale marktjes.
Uiteraard werd er tijdens ons verblijf op Dominica regelmatig een lekkere duik in het heldere water genomen. Over de temperatuur, zowel boven als onder water, viel natuurlijk niets aan te merken.
Na een aantal dagen verlieten wij Dominica om naar Curaçao te zeilen. De zeereis verliep voorspoedig, al begon ik op den duur al dat geschommel wel weer zat te worden. Ook nu gaf niemand een krimp als het een dag weer eens vrij heftig was. Gedurende de vaardagen hebben de leerlingen altijd school en er werd, uitzonderingen daargelaten, flink gewerkt.
Voordat we aanlegden in Willemstad, gingen wij voor één nacht voor anker voor het eiland Klein Curaçao. Dit is een onbewoond eilandje voor de kust van Curaçao, waar wat hutjes staan die voor dagtoerisme gebruikt worden. ’s Ochtends werd natuurlijk naar het eiland heen en weer gezwommen, maar uiteindelijk werd koers gezet naar Willemstad.
In Willemstad kwamen wij in het centrum te liggen, nadat voor ons de Koningin Emmabrug (de grootste vlotbrug ter wereld) opzij was geschoven. Uiteraard was ons verblijf op dit eiland zeer aangenaam. Wel hadden de leerlingen bijna elke ochtend les volgens een tropenrooster (van zes tot twaalf uur), maar daarna was er steeds ruimte voor geplande en ongeplande activiteiten. Uiteraard hoorden daar bezoeken aan één van de paradijselijke stranden bij (ik ben nog steeds onder de indruk van de prachtige onderwater wereld daar), maar er was ook een uitwisseling met de zeeverkenners. Die vroegen ons terug, zodat we een middag in kleine bootjes op het Spaanse Water hebben gezeild. Ook hadden de leerlingen zelf een hockey wedstrijd georganiseerd met een plaatselijke hockeyclub. En natuurlijk werd diverse malen op wisselende momenten het mooie Willemstad bezocht. Hier, maar ook elders, zijn bijna alle huizen in fraaie kleuren beschilderd, waarbij alle kozijnen en ornamenten juist wit zijn gelaten.
Eén van de hoogtepunten was natuurlijk de Kerstviering. Op Kerstavond zijn we met alle leerlingen naar het Fortplein in Fort Amsterdam gegaan om daar van 23.00 tot 24.00 uur de dienst bij te wonen van de Fortkerk. Alhoewel het geen gospeldienst was, was het ook geen dienst, want er werd veel gezamenlijk gezongen. Dat maakte wel indruk op onze leerlingen en iedereen was blij dit op deze wijze eens te hebben meegemaakt. De volgende avond kregen de leerlingen een Kerstmaal voorgeschoteld dat door de docenten gedurende de dag was bereid. Ik had allerlei Caribische gerechten uitgezocht zoals: Cajun Tonijn, Jamaica Jerk Chicken, Curry Aardappels etc.
Het viel bijzonder goed in de smaak bij onze leerlingen.
Op 30 december zijn we tegen de avond vertrokken vanuit Willemstad en vandaag liggen we voor anker voor Oranjestad, de hoofdstad van Aruba. Hier zullen we vanavond aan wal de jaarwisseling vieren. Ons verblijf zal hier maar kort zijn, want morgen vertrekken we al weer naar onze eerste bestemming in Panama: de San Blas eilanden.
Voor mij wordt het verblijf daar wel bijzonder, want nadat we daar een week bij indianen hebben gebivakkeerd, krijg ik één week vakantie. Mijn reisdoel zal dan Curaçao zijn! Geen slechte keus weet ik nu, vooral ook omdat ik daar Els, Tom, Sander en Rikkert ga ontmoeten.
Maar voor die tijd moet eerst nog een nieuw jaar gaan beginnen. Dus wens ik alle familie, vrienden en kennissen een VOORSPOEDIG 2013!!!